ΕιρΑθ 422/2013 – Αυτοκίνητο που υπέστη ζημία από εμπόδιο (σίδερο) στο οδόστρωμα του αυτ/δρομου / Ευθύνη της εταιρίας η οποία είναι υπεύθυνηση για συντήρηση και εκμετάλλευσης του αυτ/δρομου

Περίληψη: Προστασία καταναλωτή.«ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ» θεωρείται και εκείνος που χρησιμοποιεί αυτοκινητόδορμο, καταβάλλοντας διόδια. «ΠΑΡΕΧΩΝ» υπηρεσίες θεωρείται η εταιρεία, που έχει την ευθύνη της συντήρησης και την εκμετάλλευση αυτής. Αυτοκίνητο, που υπέστη ζημία από εμπόδιο (σίδερο) στο οδόστρωμα του αυτ/δρομου. Αγωγή του ζημιωθέντα ιδιοκτήτη του αυτ/του, για αποζημίωση εκ μέρους της εταιρείας για τη ζημία του και για ηθική βλάβη. Τακτική Διαδιασία. Αδικοπραξία της εναγομένης υπό την έννοια των όρων του Ν. 2251/1994. Δεκτή η αγωγή.

Αριθμός 422/2013

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Αθηνών, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ, την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Ειρηνοδικείου Αθηνών, με την παρουσία της Γραμματέως ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ ΕΛΙΣΑΒΕΤ.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 01/10/2013, για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση μεταξύ :

TΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ: ………………………………., κατοίκου Πειραιά, οδός ………………., που παραστάθηκε με την πληρεξούσια Δικηγόρο του Μαρινέττα Γούναρη.

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμια «………………..», που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ……………………Μαρούσι, που εκπροσωπείται νόμιμα και παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας Δικηγόρου της Αλεξίας Εμμανουλοπούλου.

Ο ενάγων με την από 2/03/2011 και αριθ. Κατ. 3024/2011 αγωγή του τακτικής διαδικασίας, ζήτησε τα κατ αυτήν. Δικάσιμος για τη συζήτηση της παραπάνω αγωγής ορίστηκε αυτή, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

Προσκομίστηκαν τα υπ αριθ. 10342114/31.03.11, 22573063/04.10.12, 34017155/05.10.12 τετραπλότυπα του Δ.Σ.Α για τον ενάγοντα και την εναγόμενη αντίστοιχα. Προσκομίστηκαν τα υπ αριθ. 631316 378692/04.10.12 σειρά α αγωγόσημα ποσού 10,00€ και 2,00€ αντίστοιχα, στα οποία υπόκειται το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής με επικολλημένα επί αυτών ένσημα υπέρ ΕΤΑΑ- ΤΥ-ΠΔΑ και ΕΤΑΑ- ΤΑΝ

Για την προκείμενη συζήτηση της αγωγής και μετά την εκφώνηση της υποθέσεως το Δικαστήριο αφού,

Άκουσε όσα αναπτύχθηκαν στο ακροατήριο.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ. ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η ευθύνη του παραγωγού ελαττωματικών προϊόντων, όπως η ευθύνη του παρέχοντος υπηρεσίες ρυθμίζεται από τα αρθρ. 6 και 8 του ν. 2251/1994, που έχει ενσωματώσει την υπ αριθ. 85/374/25.07.85 οδηγία της Ε.Ο.Κ «για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σε θέματα ευθύνης, λόγω ελαττωματικών προϊόντων», όπως οι διατάξεις του παραπάνω αρθρ. αντικαταστάθηκαν από το αρθρ. 7 του ν. 3587/2007 (ΦΕΚΑ 152/10.07.07). Η ρύθμιση αποτελεί στην ουσία ειδική ρύθμιση της αδικοπρακτικής ευθύνης του παραγωγού ελαττωματικών προϊόντων, όπως και του παρέχοντος υπηρεσίες (ΕφΑθ 442/1993, ΕλλΔνη 1993, 409- 647/1994, ΝοΒ 43, 395- ΕφΛαρ 226/2005, Νόμος, ΑΠ 81/1991 ΕλλΔνη32, 1215- ΕφΑθ 2386/2006 ΕλλΔνη 2006, 1467- ΕφΘεσσαλ 1126/2004 ΕπισκΕμπΔ 2004, 729-ΕφΑθ2319/1999 ΔΕΕ 1999, 1175 ΠΠρΘεσσαλ 19932/2009 ΕφΑΔ 2009, 803), ενώ οι κοινές διατάξεις εφαρμόζονται μόνο αν στη συγκεκριμένη περίπτωση παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στον καταναλωτή (αρθρ. 14 παρ.5 του ν. 2251/1994, όπως αντικαταστάθηκαν με το ν. 3587/07 και ν 3714/2008), ή πρόκειται για θέματα τα οποία δεν καλύπτονται από την ειδική ρύθμιση. Στο πλαίσιο της ειδικής αυτής ρύθμισης του αρθρ. 8 του παραπάνω νόμου, ο παρέχων υπηρεσίες ευθύνεται για κάθε ζημία, που προκάλεσε υπαιτίως κατά την παροχή των υπηρεσιών. Ως παρέχων υπηρεσίες θεωρείται όποιος παρέχει κατά τρόπο ανεξάρτητο υπηρεσία, στο πλαίσιο άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας. Ο ζημιωθείς υποχρεούται να αποδείξει τη ζημία και την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της παροχής της υπηρεσίας και της ζημίας. Ο παρέχων τις υπηρεσίες φέρει το βάρος της απόδειξης της έλλειψης υπαιτιότητας. Για την εκτίμηση της έλλειψης υπαιτιότητας λαμβάνονται υπόψη η ευλόγως προσδοκώμενη ασφάλεια και το σύνολο των ειδικών συνθηκών και ιδιαίτερα α) η φύση και το αντικείμενο της υπηρεσίας, ιδίως σε σχέση με το βαθμό επικινδυνότητας της, β) η εξωτερική μορφή της υπηρεσίας, γ) ο χρόνος παροχής της, δ) η ελευθερία δράσης που αφήνει στον ζημιωθέντα στο πλαίσιο της υπηρεσίας, ε) το αν ο ζημιωθείς ανήκει σε κατηγορία μειονεκτούντων ή ευπρόσβλητων προσώπων και στ) το αν η παρεχόμενη υπηρεσία αποτελεί εθελοντική προσφορά του παρέχοντος. Μόνη η ύπαρξη ή δυνατότητα τελειότερης υπηρεσίας κατά τον χρόνο της παροχής αυτής δεν συνιστά υπαιτιότητα. Προϋποθέσεις, για τη θεμελίωση ευθύνης σε βάρος του παρέχοντος υπηρεσίες είναι: 1) παροχή ανεξάρτητων υπηρεσιών στο πλαίσιο άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας, 2) υπαιτιότητα του παρέχοντος υπηρεσίες κατά την παροχή υπηρεσίας, η οποία τεκμαίρεται, διότι εισάγεται νόθος αντικειμενική ευθύνη (ΟλΑΠ 18/19999 ΕλλΔνη 40, 1290 ) και ο παρέχων έχει το βάρος της απόδειξης της έλλειψής της. Ως κριτήρια για την εκτίμηση της έλλειψης υπαιτιότητας αναφέρεται η ευλόγως προσδοκώμενη ασφάλεια και το σύνολο των ειδικών συνθηκών, μερικές από τις οποίες ενδεικτικά αναφέρονται, 3) Το παράνομο, δηλαδή η συμπεριφορά του παρέχοντος υπηρεσίες, θα πρέπει να ανταποκρίνεται στην ευλόγως προσδοκώμενη ασφάλεια, δηλαδή στις συναλλακτικές υποχρεώσεις πρόνοιας και ασφάλειας, που επιβάλλουν οι κανόνες της επιστήμης ή τέχνης του. 4) Ζημία, με βάση το γενικό δίκαιο της αποζημίωσης (αρθρ. 297, 298 ΑΚ) και 5) αιτιώδης συνάφεια μεταξύ παροχής της υπηρεσίας και ζημίας (ΑΠ 589/2001 ΕλλΔνη 43, 419). Ειδικότερα, η παράνομη συμπεριφορά του παρέχοντος δεν συναρτάται με το πραγματικό περιεχόμενο της υποχρέωσής του, προς αποφυγή των κινδύνων, αλλά με την έλλειψη ασφάλειας των υπηρεσιών, που θεμιτά δικαιούται να αναμένει ο καταναλωτής, καθώς και με την οικοδόμηση της εμπιστοσύνης του στη συγκεκριμένη αγορά υπηρεσιών, δηλαδή με την παραβίαση της υποχρέωσης πρόνοιας και ασφάλειας, που όφειλε κατά το νόμο ή τη σύμβαση ή την καλή πίστη κατά τις κρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις και μπορούσε να λάβει μέσα στη σφαίρα επιρροής του, κάτω από ομαλές προβλέψιμες συνθήκες, σε τρόπο ώστε οι παρεχόμενες από αυτόν υπηρεσίες, χρησιμοποιούμενες από τον καταναλωτή, να μη θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα του τελευταίου και ιδίως την ακεραιότητα της πίστης και της ασφαλούς παροχής υπηρεσιών, που τελικά είναι το προστατεύσιμο δικαίωμα (Καράκωστας, Περιβάλλον και αστ. Δικ. εκδ. 1986, σελ. 118). Περαιτέρω ο καταναλωτής, εφόσον συντρέχουν οι όροι της αδικοπραξίας ή της προσβολής της προσωπικότητάς του, δικαιούται να αξιώσει και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης του (αρθρ. 57, 59, 914, 932 ΑΚ). Εξάλλου, από το συνδυασμό των αρθρ. 8 παρ.6 και 6 παρ. 10 ως 12 του ν. 2251/1994 προκύπτει ότι 1) η ευθύνη του παρέχοντος υπηρεσίες δεν μειώνεται, αν η ζημία οφείλεται σωρευτικά τόσο σε παροχή ελαττωματικής υπηρεσίας, όσο και σε πράξη ή παράλειψη τρίτου, μπορεί όμως να μειωθεί ή και να αρθεί, όταν συντρέχει πταίσμα του ζημιωθέντος ή προσώπου για το οποίο ευθύνεται ο ζημιωθείς, 2) αν δύο ή περισσότερα πρόσωπα ευθύνονται για την ίδια ζημία ενέχονται σε ολόκληρο έναντι του καταναλωτή και 3) κάθε συμφωνία περιορισμού ή απαλλαγής του παρέχοντος υπηρεσίες από την ευθύνη του είναι άκυρη. Το πταίσμα του παρέχοντος υπηρεσίες μπορεί να ανάγεται σε δόλο ή αμέλεια, αλλά χωρίς κατ ανάγκη να θεμελιώνει και παρανομία. Η διάταξη του αρθρ. 288 Α.Κ, με την οποία καθιερώνεται η αντικειμενική καλή πίστη στις συναλλαγές, καθώς και η δημιουργία παρεπόμενων συμβατικών υποχρεώσεων, όπως της πρόνοιας και της ασφάλειας για τους συναλλασσόμενους, μπορεί να εφαρμοστεί και αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο, εφόσον αποδειχτεί η συνδρομή των πραγματικών περιστατικών, που επικαλέστηκαν οι διάδικοι, ότι δηλαδή δεν τηρήθηκαν από τον οφειλέτη η επιβαλλόμενη ευθύτητα και εντιμότητα, που απαιτούν οι συναλλαγές (Σταθόπουλος σε Γεωργιάδη- Σταθόπουλο, αρθρ. 288, σελ. 42-43- ΑΠ 291/1985 ΝοΒ 34, 71). Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των αρθρ. 5 παρ.1 Σ, 200, 281, 297, 298 και 914 Α.Κ προκύπτει ότι κάθε πράξη ή παράλειψη που ζημιώνει και οφείλεται σε πταίσμα, εκείνου που προκάλεσε τη ζημία, δημιουργεί υποχρέωση για αποζημίωση, εφόσον η πράξη ή παράλειψη έρχεται σε αντίθεση, όχι μόνο με συγκεκριμένο κανόνα δικαίου, αλλά και με το γενικότερο πνεύμα της έννομης τάξης, που επιβάλλει την υποχρέωση να μη εξέρχεται κάποιος με τις πράξεις του, από τα όρια, που ορίζονται κάθε φορά από τα συναλλακτικά ήθη, έστω και αν μεταξύ του δράστη και του ζημιούμενου δεν υπάρχει συμβατικός δεσμός (ΑΠ 81/1991 ΝοΒ 40, 715- ΕφΑθ 2319/1999 ο.π). Περαιτέρω η χρηματική ικανοποίηση, όπως αυτή προσδιορίζεται στη διάταξη του αρθρ. 10 παρ.9β του Ν.2251/1994, έχει πρωτίστως αποκαταστατικό χαρακτήρα (βλ για την θεμελίωση της ηθικής βλάβης ΕφΑθ 6704/1996 ΝοΒ 1997, 63) και αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ισορροπίας του πλέγματος εκείνου των σύγχρονων κοινωνικών και ηθικών αξιών, που διαταράχθηκε από την παράνομη ενέργεια του παραβαίνοντος το νόμο και την επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση. Αποβλέπει επίσης η χρηματική ικανοποίηση, λόγω και του κυρωτικού της χαρακτήρα, στην προστασία των γενικών και δημόσιων συμφερόντων, με σκοπό την προληπτική κατ ουσία προστασία των γενικών συμφερόντων της ολότητας απέναντι στους κινδύνους, που δημιουργεί για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο η αθέτηση κανόνων συμπεριφοράς του ιδιωτικού δικαίου, οι οποίοι απορρέουν από τη γενική αρχή της ασφάλειας των συναλλαγών ή προκύπτουν από ειδικές νομοθετικές διατάξεις. Ειδικότερα, κατά τον παραπάνω νόμο, το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη, προκειμένου να προσδιορίσει το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης, ιδίως την ένταση της προσβολής της έννομης τάξης, που συνιστά η παράνομη συμπεριφορά, το μέγεθος της εναγομένης επιχείρησης του προμηθευτή και ιδίως τον ετήσιο κύκλο εργασιών της, καθώς και τις ανάγκες γενικής και ειδικής πρόληψης. Για τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης το δικαστήριο πρέπει να συνάπτει κατά σχέση αναλογίας την ηθική βλάβη με το είδος και την έκταση της προσβολής και της αντίστοιχής βλάβης, τις ιδιαίτερες προσωπικές και οικονομικές συνθήκες ζημιώσαντος και ζημιωθέντος, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, το βαθμό πταίσματος του υπεύθυνου ή του τυχόν προστηθέντος από τον ίδιο προσώπου και την μετέπειτα συμπεριφορά του ζημιώσαντος. Η ικανοποίηση δε της ηθικής βλάβης, που πριν την τροποποίηση με το ν.3587/2007 διεπόταν από τις διατάξεις, που ισχύουν για τις αδικοπραξίες, δηλαδή τις κοινές διατάξεις (αρθρ. 6 παρ.7 του ν. 2251/1994), ρυθμίζεται πλέον από τον ίδιο νόμο (παρ.7, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ.3 του αρθρ. 7 του ν. 3587/07).

Δραστηριότητα που εγκυμονεί κινδύνους για αόριστο αριθμό ατόμων αποτελεί και η δραστηριότητα εταιρείας, στην οποία έχουν εκχωρηθεί δικαιώματα και η οποία έχει την εκμετάλλευση αυτοκινητόδρομου. Από τις παραπάνω διατάξεις, σε συνδυασμό με εκείνες του άρθρου 1 παρ. 3 και 4 του ίδιου νόμου, που ορίζει ότι οι διατάξεις που προστατεύουν τους καταναλωτές ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα και στις επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα, συνάγεται, ότι καταναλωτής είναι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, για το οποίο προορίζονται οι υπηρεσίες που προσφέρονται ή κάνει χρήση τέτοιων υπηρεσιών, ασχέτως αν η χρήση, για την οποία προορίζεται, είναι προσωπική ή επαγγελματική (ΑΠ 733/2011, ΑΠ 16/2009, ΑΠ 289/2004 Νόμος),εφόσον αποτελεί τον τελικό αποδέκτη τους. Παράλληλα, προκύπτει ότι η ευθύνη του παρέχοντος υπηρεσίες, μπορεί να είναι ακόμη και εταιρεία, που ανήκει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΜΠρΙωαν 316/2011 ΕΦΑΔ 2011, 1181) και η ευθύνη της ως παρέχοντος υπηρεσίες μπορεί να είναι ενδοσυμβατική, αλλά και αδικοπρακτική.

Με την κρινόμενη από 02/03/11 και αριθ. κατ. 3024/11 αγωγή εκθέτει ο ενάγων ότι στις 16/10/09 και περί ώρα 21.30 οδηγώντας το αυτ/το του με αριθ. κυκλοφορίας …………, όπως αυτό αναφέρεται ειδικά στο δικόγραφο κινείτο στην Νέα Εθνική Οδό Αθηνών- Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση από Λαμία προς Αθήνα. Στο ύψος του Αγίου Κων/νου κινούμενος στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας είδε έξαφνα πάνω στο οδόστρωμα ένα κομμάτι σίδερο μήκους 1.5μ, του οποίου τμήμα προεξείχε από το επίπεδο του δρόμου έχοντας καμπύλο σχήμα. Δεν μπορούσε να κάνει αποφευκτικό ελιγμό, διότι δίπλα του στη μεσαία λωρίδα κινείτο ένα φορτηγό και βρισκόταν στο ίδιο ύψος με το δικό του αυτ/το. Παρά το ότι προσπάθησε να φρενάρει, δεν ήταν δυνατό να αποφύγει το σίδερο, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω σε αυτό, να σκάσουν και τα δύο λάστιχα του αυτ/το του και να κινδυνέψει. Τελικά, κατάφερε όντας ψύχραιμος να ανακτήσει τον έλεγχο του οχήματός του και να το ακινητοποιήσει λίγο πιο κάτω, όπου βρισκόταν επίσης παρκαρισμένο ένα ακόμη αυτ/το, που είχε υποστεί επίσης βλάβη από την ίδια αιτία. Το αυτ/το του υπέστη ζημία, όπως αυτή αναλύεται στο δικόγραφο. Επιδιώκει, τέλος, ο ενάγων να υποχρεωθεί η εναγομένη, που έχει την εκμετάλλευση του παραπάνω δρόμου και την ευθύνη για τη συντήρησή του, δια των προστηθέντων υπαλλήλων της, να του καταβάλλει το συνολικό ποσό των 2.823,10€ για τη ζημία που υπέστη το αυτ/το του, αλλά και για την χρηματική του ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, όπως αναλύονται ειδικά τα κονδύλια στο δικόγραφο, να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η απόφαση, που θα εκδοθεί και να καταδικαστεί η εναγόμενη στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης.

Έτσι έχουσα η αγωγή, αρμόδια εισάγεται στο παρόν δικαστήριο (αρθρ. 14 παρ.1, 25 Κ.Πολ.Δ), κατά την τακτική διαδικασία, εφόσον ασκήθηκε πριν την θέση σε ισχύ του αρθρ. 42 του Ν. 3994/2011 (ΦΕΚ 165/25.7.11), είναι νόμιμη, σύμφωνα με τις διατάξεις των αρθρ. 1, 8 Ν. 2251/1994, 914, 932, 297, 298, 299, 330 εδ.β, 346 Α.Κ, 907, 908, 176 Κ.Πολ.Δ και πρέπει να εξεταστεί και στην ουσία της, εφόσον καταβλήθηκαν τα νόμιμα τέλη και τα υπέρ τρίτων ένσημα, όπως και το δικαστικό ένσημο στο οποίο υπόκειται το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής. Η εναγομένη αρνήθηκε την αγωγή, ισχυριζόμενη ότι δεν φέρει ευθύνη, διότι δεν υπάρχει υπαιτιότητά της, αλλά το περιστατικό οφείλεται σε ανωτέρα βία, ενώ παράλληλα πρότεινε την ένσταση αοριστίας των κονδυλίων της ζημίας, του υπερβολικού αυτών, όσον αφορά την υπαξία του αυτ/του μετά το ατύχημα και της ηθικής βλάβης. Η άρνηση και οι ενστάσεις νόμιμα προβάλλονται και θα εξεταστούν και στην ουσία τους.

Από την κατάθεση των μαρτύρων των διαδίκων, όλα τα έγγραφα, που νόμιμα επικαλέστηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι, τους ισχυρισμούς και τις ομολογίες τους, που περιλαμβάνονται στις προτάσεις τους και από όλη γενικά τη διαδικασία αποδείχτηκαν, κατά την κρίση του δικαστηρίου αυτού, τα εξής:

Στις 16/10/09 και γύρω στις 21.30 περίπου ο ενάγων οδηγούσε το αυτ/το, μάρκας Τoyota Starlet, με αριθ. κυκλ…………………….., που ανήκει στον ίδιο και κινείτο στην Νέα Εθνική Οδό Αθηνών- Θεσσαλονίκης, με κατεύθυνση από Λαμία προς Αθήνα, στο αριστερό ρεύμα κυκλοφορίας. Στο ύψος του Αγίου Κων/νου στο 152 χιλιόμετρο είδε ξαφνικά πάνω στο οδόστρωμα ένα σίδερο μήκους 1,5μ, του οποίου ένα μεγάλο τμήμα προεξείχε από το επίπεδο του οδοστρώματος, διότι είχε σχήμα καμπύλο. Ο ενάγων δεν μπορούσε να κάνει αποφευκτικό ελιγμό μπαίνοντας στην διπλανή (μεσαία) λωρίδα κυκλοφορίας, διότι τη στιγμή εκείνη κινείτο σε αυτή και στο ίδιο ύψος με το δικό του αυτ/το ένα φορτηγό. Προσπάθησε, να φρενάρει και να σταματήσει, αλλά αυτό ήταν αδύνατο και τελικά επέπεσε πάνω στο σίδερο. Το σίδερο καρφώθηκε αρχικά στην εμπρόσθια αριστερή ρόδα και στη συνέχεια στην πίσω αριστερή, με αποτέλεσμα να σκάσουν τα 2 αυτά λάστιχα και να καθίσει το αυτ/το από την αριστερή πλευρά. Ο ενάγων τελικώς κατάφερε να ανακτήσει τον έλεγχο του οχήματός του και να το ακινητοποιήσει μερικά μέτρα πιο κάτω. Στο σημείο εκείνο βρισκόταν και ένα άλλο αυτ/το, που επίσης είχε πέσει πάνω στο σίδερο. Στο σημείο ήλθε η τροχαία, που κατέγραψε το ατύχημα, όπως προκύπτει από το υπ αριθ. 2519/9/236 προσκομιζόμενο δελτίο οδικού ατυχήματος, από 16/10/09. Από την πρόσκρουση το αυτ/το του ενάγοντα υπέστη την εξής ζημία: 1) έσκασαν τα 2 λάστιχα, τα οποία αντικατέστησε ο ενάγων καταβάλοντας το ποσό των 140,00€ μαζί με το ΦΠΑ, για ελαστικά τύπου Radial, 2) για 2 ζάντες αλουμινίου, που αγόρασε, εφόσον οι προηγούμενες είχαν καταστραφεί, κατέβαλε το ποσό των 200,00€ μαζί με το ΦΠΑ, όπως τα παραπάνω προκύπτουν από την από 21/10/09 απόδειξη του (εμπόριο και σέρβις ελαστικών), 3) για εργασίες φανοποιίας κατέβαλε το ποσό των 340,00€, που μαζί με το ΦΠΑ ανήλθε στο ποσό των 404,60€, όπως προκύπτει από την υπ αριθ 031914/22.10.09 απόδειξη παροχής υπηρεσιών της………………………….A. Όσον αφορά, όμως τις εργασίες για ευθυγράμμιση και πρεσάρισμα, που επιδιώκει ο ενάγων, ύψους 150,00€ χωρίς το ΦΠΑ, το κονδύλι αυτό κρίνεται απορριπτέο, διότι ο ενάγων προσκομίζει μια απόδειξη παροχής υπηρεσιών, υπ αριθ. 1347, του…………………….., η οποία όμως έχει εκδοθεί στις 21/06/2009 και δεν αφορά την ζημία από το ατύχημα, το οποίο συνέβη αρκετό διάστημα μετά, τον Οκτώβριο του 2009. Όσον πάλι αφορά την υπαξία του αυτ/του του, την οποία υπολογίζει σε ποσοστό 30%, ενώ αναφέρει ότι το αυτ/το είχε αξία κατά το ατύχημα 3.000,00€, αν και είχε αγοραστεί το 1994 και έκλεινε ήδη τα 15 χρόνια κυκλοφορίας του, όταν συνέβη το ατύχημα κρίνεται απορριπτέο το κονδύλι. Διότι, το αυτ/το αυτό είχε ήδη απολέσει την αξία του και το ατύχημα δεν συνέβαλε σε περαιτέρω απώλεια της αξίας αυτού, όπως βάσιμα υποστήριξε και η εναγομένη. Η παραπάνω ζημία του αυτ/του του ενάγοντα, αποδεικνύεται ότι προκλήθηκε από την πρόσκρουση στο σίδερο. Το παραπάνω συμβάν οφείλεται σε αμέλεια της εναγομένης, η οποία έχει την ευθύνη για την συντήρηση της οδού, στην οποία έχει παραχωρηθεί αυτή, και η οποία έχει και την εκμετάλλευση του τμήματος της οδού αυτής. Η εναγομένη ισχυρίζεται, ότι αφενός το συμβάν δεν οφείλεται σε δική της υπαιτιότητα, θετική συμπεριφορά ή παράλειψη. Διότι, αφενός ευθύνεται ο οδηγός, από τον οποίο είχε πέσει το σίδερο και ο οποίος δεν ειδοποίησε κανέναν, αφετέρου ότι στο δρόμο περιπολούν αυτ/τα της σε τακτά χρονικά διαστήματα επί 24ωρου βάσης, αλλά ότι το συμβάν οφείλεται σε ανωτέρα βία. Οι ισχυρισμοί της εναγομένης, όμως, δεν αποδεικνύονται ως βάσιμοι. Η ίδια έχει την εκμετάλλευση της οδού, όπως έχει και την ευθύνη για την συντήρηση και την καλή λειτουργία της. Αν, αναλογιστεί δε, κανείς, ότι η συντήρηση των δρόμων αυτών (Αττική οδός- Ιόνια οδός) κοστίζει αστρονομικά ποσά, κατά την παρουσίαση και κρίση των εταιρειών, που έχουν την ευθύνη της καλής λειτουργίας τους και οι οποίες εκμεταλλεύονται τη χρήση τους, δεν μπορεί να ισχυρίζεται η εναγομένη ότι δεν ευθύνεται. Διότι, η συντήρηση και η ομαλή χρήση των δρόμων αυτών αποτελεί τον λόγο, που οι καταναλωτές χρησιμοποιούν την οδό και θεωρούν εύλογα, ότι η χρήση αυτή θα είναι ασφαλής. Δεν περιμένει ο καταναλωτής, ότι τη στιγμή που κινείται στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας, που υποδηλώνει ότι τα αυτ/τα αυτά μπορούν να κινούνται με την μεγαλύτερη επιτρεπτή ταχύτητα, θα βρει μπροστά του, σε έναν πολυσύχναστο και ακριβό δρόμο, εμπόδια στο οδόστρωμα και θα κινδυνεύσει η ζωή του. Αν ήταν έτσι δεν θα τη χρησιμοποιούσε, αλλά θα επέλεγε να κάνει χρήση άλλων οδών, όπου θα κινείτο και με μικρότερη ταχύτητα, διότι θα περίμενε να βρει εμπόδια. Εξάλλου, το γεγονός ότι και ο οδηγός του αυτ/του, από το οποίο έπεσε το σίδερο στο οδόστρωμα, ευθύνεται, δεν απαλλάσσει την εναγομένη από τη δική της ευθύνη, απέναντι στους καταναλωτές. Άλλωστε, η ίδια θα μπορούσε να βρει το αυτ/το από όπου έπεσε το σίδερο. Διότι, στους δρόμους αυτούς παρέχεται τέτοιου είδους τεχνική υποστήριξη (κάμερες, περιπολίες). Το να υπάρχει σίδερο στο οδόστρωμα, στο οποίο μάλιστα είχαν ήδη χτυπήσει 2 αυτ/τα, σημαίνει ότι ο έλεγχος του οδοστρώματος ήταν ελλιπής. Σημαίνει, ότι, αν και το ποσό των χρημάτων, για την συντήρηση, που αναφέρουν οι εταιρείες, που έχουν την εκμετάλλευση των οδών αυτών, είναι αστρονομικό, η συντήρηση και ο έλεγχος πάσχει και το να μη πάσχει βρίσκεται μέσα στη σφαίρα επιρροής της εναγομένης και όχι του ενάγοντα- καταναλωτή. Ο καταναλωτής, δηλαδή, τήρησε τις δικές του υποχρεώσεις απέναντι στην εναγομένη και κατέβαλε το αντίτιμο για τη χρήση της και ούτε μπορούσε να πράξει κάτι άλλο, ούτε η ζημία του μπορεί να εμφανιστεί ως «τυχηρό» και οφειλόμενο σε ανωτέρα βία. Η εναγομένη δεν τήρησε τις δικές της υποχρεώσεις και διέψευσε την εμπιστοσύνη του, ότι στον δρόμο αυτό μπορεί να κινείται με ασφάλεια, χωρίς να βρίσκει ξαφνικά μπροστά του εμπόδια και να κινδυνεύει η ζωή του. Βεβαίως η εναγομένη επιβάλλει έναν έλεγχο και φροντίδα στο δρόμο, του οποίου η χρήση είναι ακριβή, διότι έτσι συντηρεί και την δική της φήμη. Αφού, αν έλλειπε κάθε έλεγχος, τότε κανείς δεν θα χρησιμοποιούσε το δρόμο. Ο έλεγχος, αυτός, όμως, δεν αποδεικνύεται ότι είναι τέτοιος, μάλιστα κατά τις βραδυνές ώρες, ώστε να μη κινδυνεύσει ο καταναλωτής και θα πρέπει να ενταθεί. Συνεπώς, υπάρχει πταίσμα στη συμπεριφορά της εναγομένης. Περαιτέρω, εξαιτίας της συμπεριφοράς της εναγομένης και του πλημμελούς ελέγχου της οδού, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη, εφόσον κινδύνεψε, υπέστη ταλαιπωρία και απώλεια του χρόνου του. Με δεδομένες, δε, τις συνθήκες του ατυχήματος, την οικονομική κατάσταση του ενάγοντα, το μέγεθος της εταιρείας της εναγομένης και όλα τα λοιπά στοιχεία, το ποσό που κρίνεται εύλογο, δίκαιο και ανάλογο των περιστάσεων, το οποίο θα πρέπει, να καταβάλλει στον ενάγοντα η εναγομένη είναι αυτό των 400,00€. Συνεπώς, η εναγομένη θα πρέπει να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσό των 744,60€ για τη ζημία που υπέστη το αυτ/το του (140,00€+ 200,00€+404,60€) καθώς και 400,00€ για ηθική βλάβη και συνολικά το ποσό των 1.144,60€ (744,60€+ 400,00€). Κατ ακολουθία των ανωτέρω, θα πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει η αγωγή, απορριπτομένων των αντιθέτων περί αυτού ισχυρισμών της εναγομένης, της οποίας γίνεται εν μέρει δεκτή η ένσταση, που αφορά τα κονδύλια της ζημίας, να υποχρεωθεί να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσό των 1.144,60€, να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η απόφαση, γιατί ο ενάγων επείγεται σε μερική προσωρινή απόλαυση του ποσού και να καταδικαστεί στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντα κατ αρθρ. 176 Κ.Πολ.Δ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ.

Δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων.

Απορρίπτει ότι κρίθηκε απορριπτέο,

Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσό των 1.144,60€

Κηρύσσει την παρούσα προσωρινά εκτελεστή

Καταδικάζει την εναγομένη στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντα, την οποία ορίζει στα 150,00€

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθήνα, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 11 Φεβρουαρίου 2013, ενώ απουσίαζαν οι διάδικοι.

Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ ΕΛΙΣΑΒΕΤ